Historia szkoły

W 1891 roku wybudowano nowy budynek szkolny – na południowej granicy wsi. Początkowo była to szkoła trzyklasowa. Wskutek działań wojennych prowadzonych w czasie I wojny światowej placówka została zniszczona. Pozostały tylko gołe mury, bez okien, drzwi, dachu. Zniknęły wszelkie pomoce naukowe. Ludność Kobylanki z wielką ofiarnością przystąpiła do restaurowania budynku. Kataklizmy nie omijały jednak szkoły – wkrótce niesamowity huragan zerwał dach. W tych trudnych czasach kierownikami szkoły byli Stanisław Kochański, następnie Jan Walter oraz Antoni Guzik.

Mijały lata. Nadszedł tragiczny dzień 1 września 1939 roku, kiedy to Niemcy zaatakowały naszą Ojczyznę. Podczas II wojny światowej nauczyciele tutejszej szkoły prowadzili tajne nauczanie. Nauka była utrudniona z powodu zajęcia sal przez wojska okupanta. Ówczesny kierownik szkoły, Władysław Bobula, dołożył wszelkich starań, aby ocalić sztandar, bibliotekę szkolną i pomoce naukowe. O budowie nowej szkoły w Kobylance myślano już od chwili wyzwolenia spod okupacji hitlerowskiej.

Jak wiemy, hasło o budowie tysiąca szkół dla uczczenia tysiąclecia państwa polskiego, zostało gorąco przyjęte przez społeczeństwo Kobylanki. Pod koniec 1957 roku Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej zorganizowało zebranie wiejskie, na którym powołano Komitet Budowy Szkoły w Kobylance. Został on zatwierdzony przez sesję GRN i Powiatowy Komitet Budowy Szkół w Gorlicach.

Przewodniczącym komitetu został Karol Musiał, który całym sercem zaangażował się w to przedsięwzięcie i potrafił przewodzić całemu sztabowi podobnych do siebie zapaleńców, wśród których znaleźli się:

– Wojciech Ożóg (wiceprzewodniczący Komitetu),
– Stanisław Basista,
– Władysław Wójtowicz,
– Maria i Eugeniusz Szurkowie,
– Irena Szurek,
– Tadeusz Guzik,
– Józef Tokarski,
– Mieczysław Tomalski,
– Stanisław Świerz,
– Małgorzata Gawlik,
– Wacław Więcek,
– Mieczysław Pabis,
– Alojza Lewek,
– Władysław Pabis,
– Franciszek Osikowicz,
– Józef Dziedziak,
– Roman Tempinski,
– Ks. Stanisław Łach MS,
– Józef Kołodziej,
– Władysław Gąsiorek,
– Wacław Kumkowski,
– Stanisław Muzyka,
– Antoni Janik,
– Stanisław Kukla.

Mieszkańcy wsi ochoczo włączyli się do prac przy budowie nowej szkoły – pomnika, czego dowodem są ustalenia, które zapadły na kolejnym zebraniu wiejskim. W zachowanej kronice odnajdujemy zapis: „Na zebranie wiejskie 6 lutego 1959 roku przybyło około 500 mieszkańców wioski. Jeden z zebranych powiedział: Nasi przodkowie wybudowali szkołę, z której korzystaliśmy i korzystamy. Samo to nakłada na nas obowiązek przekazania określonego wkładu pracy na użytek następujących po nas pokoleń.

Zebrani jednogłośnie podjęli uchwałę, w myśl której każdy rolnik zobowiązał się wpłacić na rzecz budowy szkoły 200 zł z 1 ha uprawianych gruntów, każdy zatrudniony w przedsiębiorstwie państwowym – 500 zł. Zobowiązano się także przepracować społecznie 3000 dniówek oraz zakupić parcelę budowlaną. Zakupem parceli pod budowę zajął się Adam Ludwin Przewodniczący GRN. Była to działka położona w centrum wsi.

Kolejny krok Komitetu to złożenie stosownych dokumentów do Kuratorium Okręgu Szkolnego w Rzeszowie. Powołana komisja dokonała analizy dokumentacji: mapy obwodu szkolnego, stanu demograficznego miejscowości – znaczący wzrost liczby dzieci w wieku szkolnym – stwierdziła zasadność budowy nowej szkoły w Kobylance. Budowę rozpoczęto w kwietniu 1960 roku. Prowadziło ją Przedsiębiorstwo Robót Terenowych w Jaśle.

Mimo wielu przeciwności udało się doprowadzić ją do końca. Stało się to możliwe dzięki dużemu zaangażowaniu społeczności lokalnej, ale nie tylko. Budową szkoły żywo interesowały się także władze samorządowe i partyjne. Należy tu wspomnieć o Zdzisławie Czai – wiceprzewodniczącym WRN w Rzeszowie, Stanisławie Musiale – I sekretarzu KP PZPR w Gorlicach, Mieczysławie Marszałku – przewodniczącym Prezydium PRN w Gorlicach, Marianie Kuczku – Inspktorze Szkolnego Wydziału Oświaty w Gorlicach, Feliksie Kwaśnym – Skretarzu Propagandy KP PZPR w Gorlicach. Swój wkład w budowę wniosły również miejscowe zakłady pracy: Rafineria Nafty, Fabryka Maszyn i Sprzętu Wiertniczego Glinik, Wojewódzki Związek Spółdzielni w Rzeszowie, Gorlickie Zakłady Przemysłu Drzewnego Forest, Spółdzielnia Pracy Metalowców Ogniwo w Gorlicach, Biuro Projektów Kopalnictwa Naftowego Kraków.

1 września 1963 roku zabrzmiał pierwszy dzwonek w murach nowej szkoły, w której do tej pory uczą się nasze dzieci. Wypada wspomnieć, że zebranych tego dnia powitał Wacław Kumkowski, pełniący funkcję kierownika szkoły od 1961 roku. Na uroczystość otwarcia przybyli prawie wszyscy mieszkańcy Kobylanki i sąsiednich miejscowości, władze lokalne i państwowe, które reprezentował wicepremier Piotr Jaroszewicz. On to dokonał symbolicznego przecięcia wstęgi.

1 września 1963 roku naukę w nowej szkole rozpoczęło 312 uczniów w 12 oddziałach, grono pedagogiczne liczyło 11 nauczycieli. Należy podkreślić, że budynek szkoły tysiąclatki jak na owe czasy był okazały, budził podziw wszystkich. Oprócz przestronnych klas, jasnych korytarzy posiadał zaplecze kuchenne i jedyną na tym terenie, wspaniałą salę gimnastyczna. Można stwierdzić, że i dzisiaj, mimo upływu 50 lat, zachwyca swoją architekturą, przestronnością i rozmachem. Przez cały okres pięćdziesięciu lat w szkole prężnie działały różne organizacje: drużyny harcerskie i zuchowe, spółdzielnia uczniowska, chór szkolny, samorząd uczniowski, LOP, PCK, SKO i inne. Organizowano liczne konkursy, olimpiady przedmiotowe i zawody sportowe. Zapraszano gości z zagranicy – odwiedzili nas przedstawiciele zaprzyjaźnionych szkół z Czechosłowacji i Węgier. Dzięki nawiązanym kontaktom były możliwe wyjazdy naszych podopiecznych za granicę. Współdziałaliśmy ze śląskimi przedsiębiorstwami: dzieci pracowników huty Łabędy z Gliwic wielokrotnie odpoczywały w naszej szkole w ramach kolonii letnich.

W roku szkolnym 1974/75 zmieniono status szkoły. Stała się ona Zbiorczą Szkołą Gminną, do której dowożono uczniów z Kwiatonowic, potem także  z Klęczan. W budynku został również umiejscowiony Zespół Ekonomiczno-Administracyjny Szkół z terenu Gminy Gorlice. W tym czasie funkcję dyrektora naszej placówki pełnił Stanisław Dulęba, a Wacław Kumkowski został mianowany Gminnym Dyrektorem Szkół. Niezwykle ważnym momentem dla uczniów, pedagogów i rodziców było wręczenie 27 maja 1979 roku, ufundowanego przez Komitet Rodzicielski, sztandaru szkoły, którym możemy szczycić do dnia dzisiejszego.

Obecnie szkoła ma dwa sztandary, gdyż zachował się pierwszy – z 1938 roku, który wiele lat przechowywany był w kościele parafialnym. Uroczyście przekazano go władzom szkoły 13 października 1995 r. Kiedy na zasłużony odpoczynek odszedł w 1982 roku Wacław Kumkowski, obowiązki dyrektora szkoły przejął Mieczysław Hycnar. Godnie pełnił funkcję przez dwa lata, po czym został powołany na stanowisko Inspektora Oświaty. Kolejnym dyrektorem szkoły została Maria Przepióra, która piastowała tę funkcję do 1990 roku. Pod jej egidą wielokrotnie braliśmy udział w sesjach szkół im. Ignacego Łukasiewicza, a w 1988 roku sami organizowaliśmy taką sesję, a przy tej okazji świętowaliśmy 25 lat istnienia szkoły tysiąclatki.

W latach 1990-2001 funkcję dyrektora pełnił Jan Wojna, mocno wspierany przez osobę pani Haliny Owczarz, która była jego zastępcą. W wyniku przełomowych wydarzeń w oświacie związanych z reformą programową i strukturalną w 1999 roku zostało powołane do życia gimnazjum. Naukę w szkole podstawowej ograniczono do 6 klas. Gimnazjum i szkoła podstawowa mieszczą się w dotychczasowym budynku szkoły. We wrześniu 2001 roku obie placówki połączono w Zespół Szkół. Dyrektorem placówki jest pan Bogusław Wacek, a funkcję zastępcy pełni pani Elżbieta Szurek. Od 2016 roku funkcję zastępy dyrektora pełni pan Edward Babiś.

1 września 2017 roku wraz z wdrożeniem reformy edukacji Zespół Szkół w Kobylance został przekształcony w Szkołę Podstawową im. Ignacego Łukasiewicza wraz z oddziałami gimnazjalnymi.